Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι μια κακοήθεια που ξεκινάει από το εσωτερικό της ουροδόχου κύστης. Η ασθένεια εμφανίζεται συνήθως σε άτομα άνω των 50 ετών. Είναι συχνότερος σε άνδρες παρά σε γυναίκες, γεγονός που φαίνεται να σχετίζεται με το κάπνισμα.
Παράγοντες κινδύνου
Φαίνεται πως υπάρχει άμεση σχέση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης με το κάπνισμα, αφού πάνω από τις μισές περιπτώσεις που διαγνωσθήκαν αφορούσαν καπνιστές ή άτομα που κάπνιζαν κατά το παρελθόν. Επίσης, εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που εργάζονται με δέρματα, αλουμίνιο και χρώματα, επειδή έχουν εκτεθεί σε ουσίες που ονομάζονται αρωματικές αμίνες.
Ποια είναι η πρόγνωση
Η προοπτική για τους περισσοτέρους ασθενείς εφόσον η πάθηση διαγνωστεί νωρίς είναι ιδιαιτέρα καλή.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Στα αρχικά στάδια, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης μπορεί να μην προκαλέσει κανένα απολύτως σύμπτωμα. Η διάγνωση γίνεται λόγω επιμένουσας ή διαλείπουσας παρουσίας αίματος στα ουρά, δηλαδή υπάρχει αίμα σε μία ούρηση και εν συνεχεία τα ούρα να είναι καθαρά για ημέρες ή και πιο μεγάλο χρονικό διάστημα (μήνες ή χρόνια). Μερικές φορές συνυπάρχει επώδυνη η συχνή ούρηση, συμπτώματα που εμφανίζονται σε πολλές άλλες παθήσεις του ουροποιητικού (ουρολοίμωξη).
Πώς γίνεται η διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κίστης
Ο πιο σίγουρος τρόπος για την διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κίστης είναι η κυστεοσκόπηση, με την οποία εξετάζεται το εσωτερικό της ουροδόχου κύστης και μπορεί ταυτόχρονα να ληφθεί ένα δείγμα για βιοψία από την ύποπτη περιοχή.
Πώς γίνεται η θεραπεία
Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο του καρκίνου. Η συνηθισμένη θεραπεία για όλους τους όγκους της ουροδόχου κύστης είναι η καταστροφή τους με θερμοκαυτηρίαση. Ο ουρολόγος εξετάζει το εσωτερικό της ουροδόχου κύστης με το κυστεοσκόπιο και χειρίζεται ειδικό όργανο παρόμοιο με αυτό της βιοψίας έτσι, ώστε να καταστρέψει τα κύτταρα. Με το χειρισμό αυτό λύνεται συνήθως το πρόβλημα, αλλά ακολουθείται πρόγραμμα παρακολούθησης κάθε εξάμηνο για τα επόμενα 3 χρόνιά Αν ένας όγκος έχει προσβάλει μεγάλη περιοχή της κύστης, μπορεί να είναι απαραίτητη μια χειρουργική επέμβαση στην κοιλία. Σε βαριές περιπτώσεις, μπορεί να χρειάζεται να αφαιρεθεί ολόκληρη η ουροδόχος κύστη μαζί με τις σπερματοδόχους κύστεις, τους λεμφαδένες και τον προστάτη. Μετά από την εγχείρηση, μπορεί να εφαρμοστεί ακτινοθεραπεία, ή χημειοθεραπεία για να καταστραφεί κάθε κακόηθες κύτταρο που έχει απομείνει.